Opakowania z drewna i papieru do żywności.

Opakowania z drewna, pomimo że należą do opakowań najstarszych, stosuje się jeszcze dość często. Opakowania drewniane odznaczają się dużą wytrzymałością mechaniczną. Zalicza się do nich skrzynki i klatki, przeważnie z drewna sosnowego. Służą do pakowania jaj, owoców, warzyw, ryb, szkła, maszyn, sprzętu mechanicznego itp. Beczki szczelne wykonywane z drewna bukowego lub dębowego, bez sęków, pęknięć i szpar, służą do przechowywania i transportu produktów ciekłych i półciekłych. Beczki półszczelne służą do przechowywania produktów sypkich, mazistych. Wyrabiane są najczęściej z drewna jodłowego i brzozowego. Łubianki służą do pakowania owoców jagodowych i grzybów 4-stanowią opakowanie jednostkowe.

Obecnie ze względu na deficyt drewna opakowania drewniane coraz częściej są zastępowane opakowaniami z tworzyw sztucznych.

Opakowania papierowe i z tektury są używane dość powszechnie w przemyśle spożywczym. Można je łatwo dostosować do mechanicznych dozownic i pakowaczek oraz przechowywać i transportować w postaci złożonych wykrojów. Są jednak przepuszczalne oraz wrażliwe na działanie tłuszczów i wody. Produkowane są także opakowania z tektury laminowanej (np. karton pokrywany polietylenem; polietylen zapewnia paroszczelność oraz możliwość zgrzewania).

Odmianą opakowania papierowego jest celofan, produkowany z celulozy regenerowanej. Sam celofan jest paro- i gazoprzepuszczalny i nie nadaje się do zgrzewania, pokryty jednak powłoką poliwinylową jest paroszczelny i można go łączyć na gorąco. Opakowania papierowe wykonuje się z mocnych papierów pakowych (torebki, worki papierowe). Do pakowania wyrobów metalowych zakonserwowanych antykorozyjnie używa się papierów pergaminowych, gdyż nie przepuszczają one wilgoci i są odporne na tłuszcze.

Pudła tekturowe wykonuje się z tektury falistej, a pudła kartonowe z kartonów różnych gatunków. Do pudeł tekturowych pakuje się towary do 40 kg. Tektura falista ma właściwości amortyzowania wstrząsów.

Worki papierowe wykonuje się z 3-6 warstw mocnego papieru. W celu zabezpieczenia przed wilgocią poszczególne warstwy wykleja się folią z tworzywa sztucznego lub pergaminem. Z papieru wykonuje się również kubki parafinowane (np. do miodu sztucznego, twarożków) oraz wytłaczanki do pakowania jaj.

Opakowania z tworzyw sztucznych znajdują obecnie powszechne zastosowanie. Przyczyniają się do tego ich zalety, takie jak: estetyczny wygląd, przezroczystość, łatwość barwienia, gładkość powierzchni, lekkość, odporność mechaniczna, odporność na działanie czynników atmosferycznych i chemicznych, na działanie pleśni i owadów, łatwość formowania i obróbki, odporność na przenikanie gazów i cieczy. Opakowania z tworzyw sztucznych dzieli się na cienkościenne (beczki, balony, pudełka, puszki, słoiki, butelki itp.), grubościenne (zamknięcia, zakrętki, korki), piankowe, stosowane do wyrobu pudeł i kaset dla artykułów wrażliwych na wstrząsy, oraz folie (torby i torebki).

Największe zastosowanie do pakowania mrożonej żywności ma polietylen, szczególnie wysokociśnieniowy, o doskonałej paroszczelności, odporny na temperaturę do ok. — 60°C, na działanie kwasów i zasad oraz bezwonny. Folia polietylenowa — dość rozciągliwa —jest stosowana do pakowania mięsa i drobiu. Obrót opakowaniami. Opakowanie jednorazowe jest sprzedawane razem z towarem. Opakowania wielokrotnego użytku mogą być bezzwrotne, pozostające u odbiorcy, i zwrotne, które odbiorca musi zwrócić dostawcy. Duże znaczenie gospodarcze ma właściwe obchodzenie się z opakowaniami podlegającymi zwrotowi.